We zijn een week verder. En we weten het weer: een pup in huis is best veel gedoe. Na twee nachten met een indrukwekkend luid jankende pup naast ons bed was het tijd voor krijgsberaad. Dit werkt niet en is bijzonder slecht voor het humeur. Waar willen we naar toe werken? Twee honden die lekker in de woonkamer slapen. Wat is Kee gewend? In de woonkamer slapen. Waarom dus eigenlijk een pup in de reisbench boven? Om in mijn eigen bed te kunnen slapen. Maar ja, slapen doen we zo niet. Dus…
Het bed ligt weer even in de woonkamer. Niet naast de bench. Maar wel op gehoorsafstand. Kee gaat er ‘s avonds in. Als ze nog erg wakker is krijgt ze een kong met een halve theelepel pindakaas. Daarmee valt ze niet in slaap. Door even naast de bench te blijven zitten, terwijl we Kee volledig negeren, wordt ze binnen 2-3 minuten rustig en valt ze in slaap. Yeahj🍾. Afgelopen nacht waren de eerste 4 uur in volle rust. Daarna een korte plas buiten en weer snel verder slapen. En Door? Die ligt op een kussen elders. Of kruipt gelukzalig in haar eigen bench. Als Kee wakker wordt gaat ze er snel naar toe. Kom ik niet snel genoeg, dan wordt ik door Door opgehaald.
Overdag komt het nu ook op de rit. Kee gaat de bench in als ze moe wordt. Deze gaat dicht omdat we haar niet los willen hebben als we straks beide aan het werk zijn. De buurvrouw gaat haar wel uitlaten, maar zal er niet continu bij zijn. En dit lijkt te werken. Kee kruipt er zelfs regelmatig zelf in.
En verder genieten we vrolijk verder. Van moeder en dochter die bijna niet kunnen stoppen met spelen. Die samen op lopen tijdens de wandeling. Van dat kleine eigenwijze lijfje dat zo heerlijk tegen je aan kan schurken. Van Door die 2 jaar jonger lijkt en glanst als een spiegel.
Volgende stap: zindelijk worden. Mmm, dat zou nog wel eens even kunnen duren bij deze pup.
