Afgelopen zomer waren er omstandigheden waardoor ons fokplan even heel onbelangrijk werd. Maar toen dit allemaal weer ten goede gekeerd was, bleek de kalender opeens heel veel dichter bij een toekomstige dekking. Volgens onze berekeningen zou Door half oktober loops zijn. Begin september zijn we aan de slag gegaan met een lijstje reuen die pasten bij ons wensenlijstje, waarbij echt de gezondheid als zwaarste weegt. Dat kostte meer tijd dan verwacht. In de 3e week van september konden wij een eerste afspraak maken met de eigenaar van een reu.
De eigenaren van de potentiële vader van onze pups waren zo vriendelijk om zelfs bij een zeer slechte weersvoorspelling toch met ons af te willen spreken. De eerste reu was een mooi, lief Markiesje. Een mooi duingebied, een stuk strand waar de twee honden in alle vrijheid zouden kunnen kennismaken. Helaas bleken de regenwolken hun lading los te laten boven onze eerste date. Ik denk met respect terug aan de eigenaren die zonder morren samen met ons deze kleddernatte wandeling doorstaan hebben. Toch zijn we met hem niet doorgegaan. Allereerst omdat zijn staart zo mogelijk nog enthousiaster krulde dan die van onze Door. Maar ook omdat de eigenaren net als wij, niet eerder een dekking hadden begeleid. Nu, nadat wij de eerste dekking met Door gehad hebben zou ik het in de toekomst zeker aandurven om met onervaren eigenaren in zee te gaan. Ik weet nu hoe, wat, waar. Maar terugkijkend denk ik dat het een goede keus was om op zoek te gaan naar een volgende reu.
Op ons lijstje stond nog een reu die wij erg mooi vonden. Bij een bezoek bleek hij een lief karakter te hebben en vond ook Door hem prima. Maar ook hiermee zijn we niet doorgegaan. De fac raadde ons deze koppeling af: teveel familie banden in 4e en 5e generatie waardoor, als ik het goed begrepen heb, toekomstige koppelingen steeds moeilijker te maken zouden zijn. Omdat er nog genoeg andere reuen zijn gelukkig en omdat we nog een maand dachten te hebben voor de loopsheid van Door, vroegen we een nieuw dekadvies aan. De fac heeft het zwaar met ons gehad denk ik, maar de hulpvaardigheid bleef groot.
En toen bleek Door opeens loops….
