Toen onze Door een Doortje was, had ze heel nare tandjes. Ik kan mij de zucht van opluchting nog herinneren op het moment dat ze ging wisselen. Vingers, broekspijpen, kleden. Alles werd getest door de tandjes. Bij Kee hebben we daar eigenlijk weinig last van. Een enkele keer hangt ze in onze broekspijpen of veters. Maar verder…
Ik denk dat wij dit te danken hebben aan onze Nanny. Op het moment dat Kee wakker wordt komt ook Door tot leven. Soms heeft ze er geen zin in. Dat hoor je direct aan het spel. Er klinkt een luide piep van Kee. Of meer gegrom van Door. Maar meestal is het spelen samen een feestje. En dat vreet aardig wat energie van Kee. Door verzoekt haar om te touwtrekken, laptrekken. Het stoeit samen door de tuin heen. Ondertussen zitten wij lekker relaxed met ons kopje koffie toe te kijken. Tegen de tijd dat wij aan de beurt zijn is dat om te knuffelen. En Door rolt zich weer lekker op tot een krulletje. Ideaal.
PS: we genieten al 2 hele dagen van een droog huis. Het kwartje lijkt gevallen. Slapen, wakker worden, naar buiten en zo goed als direct: plassen. Yess.
