Bij de eerste dekking van Door was haar partner Finn van de Twentse Spioen. Finn had een eerdere dekpoging gedaan zonder succes. De eigenaar vond het raadzaam om deze keer, bij de eerste dekpoging van Door, direct gebruik te maken van een zogenaamde dekmeester. Hierover schrijf ik in de blog Waarom ga je naar een dekmeester.
Wat houdt dat in, een dekmeester. Wat betekent het voor de teef. Is het wel goed voor je hond? Onze ervaring met de dekmeester beschrijf ik in de blog Dekmeester, deel 2. Voor ons was de ervaring positief.
Het wordt aangeraden om één of twee dagen later nogmaals een dekking te laten doen. Hierdoor weet je vrij zeker dat er een dekking geslaagd is en goed samen valt met de eisprong. Wij zijn voor deze tweede dekking naar de reu toegegaan. Er was tenslotte al een dekking geslaagd. We hoopten dat er nog een spontane dekking plaats zou vinden.
In het filmpje van de dekking hoor je aan ons commentaar onze spanning en onzekerheid. Het moment dat de dekking tot stand komt piept Door flink. Ook bij de eerste dekking met dekmeester piepte Door. Later heb ik mij laten vertellen door de dekmeester dat dit niet altijd zo is. Bij de koppeling met Focus, de reu van het K-nest, was dit inderdaad niet het geval.
Eenmaal gekoppeld bestaat het risico dat reu of teef aan de wandel gaat. Zeker bij onervaren honden kan dit gebeuren. Dit kan schade geven aan de geslachtsdelen van de reu of teef. Vandaar dat je ons in het filmpje zo snel ziet reageren.
Bij de dekking van Kee kon de reu Ollie bij ons blijven logeren. Door werd uit logeren gestuurd zodat de reu zich vrij zou voelen. Een top ervaring waarbij periodes van rust, elkaar verkennen en toenemende dekpogingen elkaar prachtig afwisselden. De derde dag vond de eerste dekking plaats in onze achtertuin. Daarna ging Ollie weer naar huis. Twee dagen later zijn we met Kee naar hem gegaan. Toen zijn er nog twee spontane dekkingen geweest.