Het Markiesje staat bekend als een vocaal hondje. Maar dat is niet onze ervaring. Door hoor je zelden. De eerste keer dat ze blafte duurde het even voordat ik mij realiseerde dat het mijn hond was. Ik denk dat wij mazzel hebben. Maar je schijnt er wel wat aan te kunnen doen.
Geblaf kan duiden op onzekerheid of angst, op verveling of op enthousiasme en vraag om aandacht. De zus van Door, Silke, neigt meer tot blaffen rond haar loopsheid. Mogelijk is haar stemming dan labieler, sneller angstig.
Onzekerheid of angst
Dit is bij Door de belangrijkste reden van geblaf. Een vreemd houten standbeeld in de Noordwijker duinen, een flapperende witte plastic tas aan een hek. Door gaat naast het blaffen ook een beetje zenuwachtig drentelen, focust intens op het vreemde object en wil liefst geen stap dichterbij. Maar dat doen we dan dus wel: zacht en kalmerend pratend, stappen wij voor haar uit met slappe lijn op het ‘ding’ af. We geven haar de tijd om op eigen tempo te volgen. Meestal steekt ze haar kop vooruit en gaat voorzichtig met ons mee, druk snuffelend naar een reden om angstig te blijven. Eenmaal duidelijk dat het niets bijzonders is, lijkt het of wij ons aanstelden, en niet zij.
Na de puppentijd volgt een periode van angst. Meestal is dat vanaf 12 weken tot ongeveer 6 maanden. In de eerste 8 weken was de pup deel van een roedel. Moeders gaf het goede voorbeeld en helemaal snappen waarom je angstig kan zijn is nog niet helemaal duidelijk. Dus ben je als pup in een relaxte nestomgeving niet zo snel, en vaak maar kort bang. Maar daarna komt het. Vanaf 12 weken lijkt het kwartje te vallen: de wereld is groot en vol vreemde grote dingen. Aan de eigenaar om juist in deze periode te zorgen voor heel veel positieve ervaringen. Met de motor van een vrachtwagen die naast de stoep stilstaat, met herrie makende mensen, met andere dieren, met meerijden op de fiets. Let goed op de signalen die je pup uitstraalt en probeer vooruit te kijken wat beangstigend kan zijn. Vermijd het niet, maar stap er rustig op af en laat de pup het ervaren en onderzoeken. Wordt het te veel? Stop op tijd en doe het later nog eens over.
In het latere leven helpt het als er duidelijke rituelen zijn. Als wij op vakantie gaan is er altijd een kleedje met veel Door-geur mee al voldoet een trui met ons luchtje ook heel goed. Dat markeert haar plaats en daarmee is ze al snel op haar gemak. Gaan wij rustig zitten, dan gaat Door rustig liggen. Zijn de omstandigheden erg onrustig, dan nemen we haar reisbench mee als duidelijke veilige plek. Dat kan een restaurant zijn, een feestje bij vrienden of een vreemd huis.
Tot slot kan het blaffen ook veroorzaakt worden door het gevoel van de hond dat het huis, de kamer, het speeltje, bewaakt moet worden. Beperk het te bewaken object: alleen de binnenkant van de bench en niet het hele huis. Haal het speeltje weg, of haal de mens of het dier weg die het speeltje bedreigt.
Blaffen uit verveling
Tsja, volgens mij is dat wel duidelijk: geef je hond uitdagingen. Dat kan zijn met lange wandelingen en niet het duizendste rondje in hetzelfde park. Maar ook spelletjes of sport, zoals agility, zijn een prachtige vervelingverdrijver.
Vraag om aandacht
Honden zijn geweldig goed te trainen. Maar ook in ongewenst gedrag. Gaat de deurbel, blaft de hond en roep je gezellig heel hard mee? Garantie op herhaling. Dat jij riep “stil” of “niet blaffen” is mensentaal. Je hond snapt dat niet. Maar hij heeft wel geleerd dat blaffen iets is dat hij gezellig samen met jou doet.
Maar nu de tips:
- ga na waarom je hond blaft en haal de oorzaak weg. De postbode kan en wil je niet weghalen. Maar onzichtbaar maken kan wel door de hond niet voor het raam of de brievenbus te laten zitten of staan.
- Herken de onderliggende emotie zoals angst voor een voorwerp of situatie. Wen de hond aan veel verschillende situaties zodat hij er mee om leert gaan. Begin daar direct mee als je hem als pup in huis krijgt. Doseer dit wel zodat de hond tijd heeft om alles te verwerken.
- Geef de hond geen aandacht, voer of speeltjes tijdens het blaffen. Train je hond om niet te blaffen als de deurbel gaat samen met een huisgenoot. Dan heb je de situatie in de hand en voel je zelf niet de drang om naar de deur te rennen. Blaffen = negeren, niet naar de deur gaan. Stil zijn = beloning. Voeg daar later een duidelijk commando om te blijven waar ie is aan toe en vraag het bezoek om de hond te negeren zolang hij onrustig is.
Als je in een blaf-situatie komt: straal zelfvertrouwen uit, praat niet met stemverheffing en vooral: probeer de situatie voor te zijn. Zie je iets waarop je hond aan zal slaan, vraag zijn aandacht, prijs hem dat ie stil is en als hij dat blijft geef een beloning zodra de situatie voorbij is.