Na twee weken is het tijd om de pups te ontwormen. We hebben vrijdagavond een volledige sessie gedaan met wegen, schoonpoetsen door oma, nageltjes beetje bijwerken en het anti-wormen spul er in. Een heel lollig klusje. Al werd de melkbar van moeders duidelijk verkozen boven ons kauwgom-roze goedje. Daar werden vooral belletjes van geblazen. Door ziet haar taak heel serieus en Kee laat het toe. Tot het laatste pupje. Die wilde ze zelf poetsen.
De pups groeien uitstekend (al heb ik nog geen tijd gevonden om de groeicurve in te vullen). Ze zijn levendig als het moet, maar kunnen ook heerlijk liggen dromen. We slapen om de beurt nog bij het nest. Zo nu en dan hoor je dan uit de werpkist ijverig drinkende slok en klok geluiden komen. Een heerlijk geluid. Overdag krijgen we steeds vaker een helder oog te zien van de pups en pas leek het ook alsof we besnuffeld werden. Het arsenaal zintuigen wordt duidelijk uitgebreid.
We slapen nog bij het nest omdat onze slaapkamer boven te ver is en Kee soms aandacht nodig heeft. Het is niet altijd duidelijk waarom. Eten, drinken, volle blaas of darmen. Als ik al slaapwandelend het hele rijtje afgegaan ben is niet altijd duidelijk wat geholpen heeft.
Langzaam aan gaan we Kee wennen aan bezoek. Een pup op schoot vindt ze nu alminder erg. De eerste boswandeling is weer gemaakt. Stap voor stap terug naar het normale leven. Nou ja, bijna dan. Op naar week 3.
